Niedzielna sielanka na wsi / Un dimanche idyllique à la campagne

Minioną niedzielę spędziłam na bretońskiej wsi, w towarzystwie rodziny- mieliśmy bowiem zjazd kuzynostwa męża. Pogoda dopisała a przez to, że nie było wiatru (rzadkie zjawisko w Bretanii), było wręcz letnio, sielsko i anielsko.

Dimanche dernier, j’ai eu l’occasion de passer la journée à la campagne bretonne (dans le Sud-Finistère), en famille. Le temps nous a vraiment gâtés et comme il n’y avait pas de vent (ce qui est très rare en Bretagne), c’était plus qu’appréciable, juste parfait.

W przerwach między jedzeniem, rozmowami i różnymi grami na świeżym powietrzu – zwłaszcza przy wyścigach w workach na ziemniaki było śmiechu co niemiara - biegałam po okolicy z aparatem. Zdjęcia robiłam wprawdzie dla siebie, ale postanowiłam się nimi z Wami podzielić.

Entre repas, discussions et jeux en plein air (imaginez la course en sac à patates, qu’est-ce qu’on a rigolé!), je me suis occupée à prendre les photos du domaine. A vrai dire, je pensais garder ces clichés pour moi, mais j’ai décidé de vous les montrer.

Patrzenie przez obiektyw pozwoliło mi nacieszyć się wiosną na wsi ze zdwojoną siłą. Soczysta zieleń w towarzystwie różnorodnych, kolorowych kwiatów, błękit nieba, malowniczy kamienny dom, przeurocze karmniki – to wszystko cieszyło moje oczy, spragnione prawdziwej, słonecznej wiosny.

Le fait de regarder à travers mon objectif m’a permis d’apprécier le paysage encore davantage. Le vert intense, les fleurs de toutes les couleurs, le bleu du ciel, la pittoresque maisons en pierre et de jolies mangeoires : tout cela a fait plaisir à mes yeux qui guettaient un vrai printemps ensoleillé depuis un moment.

Dorzucając do tego obrazka radosny harmider rodziny, śmiech dzieci, śpiew ptaków –otrzymujemy niedzielną sielankę. Dziękuję za ten czas.

En rajoutant à ce tableau le vacarme enjoué de la famille, le rire des enfants, le chant d'oiseaux, voilà un dimanche idyllique. Merci pour ces beaux moments.