O tym, jak blog zmienił moje życie / Comment le blog a changé ma vie?

Rok temu o tej porze czułam się naprawdę kiepsko. Od ponad pół roku starałam się o pracę we Francji, odpowiadałam na mnóstwo ogłoszeń, bez żadnego odzewu ani efektu – zupełnie, jakbym wysyłała maile w próżnię. Nie miałam jeszcze w nowym miejscu zamieszkania znajomych, czułam się wyizolowana i osamotniona w zmaganiach z bezlitosnym rynkiem pracy. Mogłam co prawda liczyć na wsparcie męża, rozmawiałam tez regularnie z rodziną i przyjaciółmi przez Skype, jednak z czasem nawet to zaczęło mi ciążyć: każdy pytał, co u mnie słychać, a ja nie wiedziałam, co odpowiedzieć. Brakowało pozytywnych rzeczy do opowiadania, nie lubię zaś użalać się nad sobą. Mój nowy świat, po wyjeździe z ojczyzny, różnił się od tego, w którym żyli wszyscy wokół i mnie samej on nie odpowiadał.

Il y a un an, je n’allais pas bien du tout. Cela faisait plus de six mois de recherche de travail en France, sans résultat. Je répondais à beaucoup d’annonces, mais je ne recevais pas de courriels en retour, comme si mes mails n’étaient jamais lus par personne. Je n’avais pas encore d’amis dans la région brestoise, je me sentais isolée et seule dans ma bataille avec le marché de travail sans pitié. Bien que j’aie pu compter sur le soutien de mon mari et que j’aie pu échanger régulièrement avec ma famille et amis via Skype, la situation me pesait. Tout le monde me demandant de mes nouvelles, je ne savais plus que répondre : à vrai dire, je n’avais pas grand-chose de positif à raconter et je n’aime pas me plaindre. Mon nouvel univers, après avoir quitté la Pologne, était bien différent du celui de tout le monde autour et moi-même, je ne m’y retrouvais pas vraiment.

Locronan

Gdy kilka razy zdarzyło się, że rano trudno mi było znaleźć siły i motywację na kolejny dzień– coś, nad czym normalnie się nie zastanawiamy, jednak szukanie pracy wywraca wszystko do góry nogami- stwierdziłam, ze tak dłużej być nie może i skoro nikt nie chce dać mi szansy pracy, sama muszę znaleźć sobie zajęcie. Udowodnić sobie samej, że mimo przeciwności losu wykonam krok do przodu, dam radę. Chciałam też poczuć się potrzebna, móc dać cos z siebie innym. Blog chodził mi po głowie od kilku miesięcy, ale to właśnie w tym krytycznym momencie zdecydowałam się nie zwlekać ani chwili dłużej i po prostu go założyć.

Quand il m’est arrivé quelques fois d’avoir du mal à trouver de la force et de la motivation pour entamer une nouvelle journée, je me suis dit que c’était une sonnette d’alarme : ce n’était plus possible de continuer comme ça. Il a fallu que je me prouve à moi-même que j’étais capable de me trouver une activité, de faire un pas en avant. Je voulais aussi me sentir utile, donner quelque chose de moi-même pour les autres. Ca faisait plusieurs mois que je pensais à la création d’un blog, mais je n’arrivais pas à franchir le pas. Dans ce moment bien troublant où j’étais à bout de forces, je me suis lancée et voilà, le blog est né.

Dziś mogę powiedzieć, że była to najlepsza decyzja, jaka mogłam podjąć. Blog odmienił moje życie na emigracji. Oczywiście nie stało się to z dnia na dzień, ale to wszystko, co mnie spotkało w ostatnim roku, przerosło moje oczekiwania. Poświęciłam blogowi dużo czasu, serca i pracy, a co dzięki niemu się wydarzyło?

Aujourd’hui, un an plus tard, je peux dire que c’était la meilleure décision que je n’ai pu prendre. Le blog a changé ma vie à l’étranger, en mieux, bien évidemment. Bien sûr, cela ne s’est pas passé du jour au lendemain, mais tout ce que le blog m’apporté durant cette année a largement dépassé mes attentes. Il est vrai que je lui ai consacré beucoup de temps et j’ai essayé de donner le meilleur de moi, et voici tout ce qui s’est passé dans ma vie depuis la création du site.

Ile de Sein

Poznałam wspaniałych ludzi.

Kontakt z ludźmi, zwłaszcza bliskimi, jest mi potrzebny do życia prawie jak powietrze. Dzięki blogowi poznałam świetne osoby – zmiana na plus w moim samopoczuciu była błyskawiczna- których inaczej pewnie nigdy bym nie spotkała. Z niektórymi mam szczęście widzieć się regularnie, z innymi jestem w kontakcie mailowym, za wszystkie jestem wdzięczna.

J’ai rencontré des personnes super sympas.

Le contact avec les gens est une des priorités dans ma vie et quand j’ai commencé à voir du monde, je me suis tout de suite sentie mieux. J’ai fait de très belles rencontres et certaines personnes que j’ai connues via le blog sont devenues de vrais amis que je vois régulièrement. Quelle chance !

Le Phare du Petit Minou

Na nowo uwierzyłam w siebie.

Muszę serdecznie podziękować moim wspaniałym czytelnikom: obdarzyliście mnie ogromną dawką pozytywnej motywacji a czasem i wsparcia, które dla mnie nie było wcale wirtualne, okazało się całkiem realne. Przez ten rok nie dostałam ani jednego negatywnego komentarza (choć wiem, że to pewnie również dlatego, że blog nie bije rekordów popularności ;) ), bilans jest więc w 100% pozytywny. Tyle się mówi o negatywnej sile słowa w blogosferze, a mnie z kolei bardzo mile zaskoczyły mnie prywatne wiadomości i bezinteresowne maile pełne dobrych słów. Wiedzcie, ze to miało i nadal ma dla mnie ogromne znaczenie.

Fakt, ze blog został kilkakrotnie wyróżniony i doceniony przez różne osoby z zewnątrz, bardzo dodał mi skrzydeł i pozwolił odbudować mocno nadszarpniętą wcześniej wiarę w siebie.

J’ai retrouvé la confiance en moi.

Je remercie sincèrement à mes supers lecteurs, car vous m’avez aidé à rebondir à travers vos gentils commentaires et mails. Tout cela n’a pas été sans importance pour moi, bien au contraire : le support virtuel s’est avéré réel dans mon cas. Pendant toute l’année, je n’ai reçu aucun commentaire négatif (oui, je me doute que c’est aussi parce que le blog n’est pas hyper connu, mais cela fait plaisir qand même !), le bilan est donc 100% positif. On parle autant des vilains commentaires dans la blogosphère que j’en avais peur aussi, mais j’étais agréablement surprise : tous les mails que vous m’avez envoyés me prouvent que ça vaut la peine de continuer. En plus, le fait que le blog ait été apprécié par des quelques personnes de l’extérieur qui ont voulu ont parler sur leurs sites m’a permis de croire que ce que je fais a du sens.

Landerneau

 Realizuję się zawodowo.

Nie, nie zarabiam kokosów na blogu…:) Natomiast dzięki utworzeniu strony zaczęłam udzielać lekcji francuskiego przez Skype w dużo większym niż wcześniej wymiarze. Spełniam się w roli nauczyciela, czuję ogromna radość i satysfakcję, obserwując postępy moich uczniów i mogąc przekazać im moje zamiłowanie do francuskiego i podzielić się znajomością tutejszych realiów. Gorący news z ostatniej chwili: zrezygnowałam z dorywczej pracy po to, by całkowicie poświęcić się lekcjom. Będę zakładać własna działalność!

Je travaille!

Je vais vous décevoir: non, je ne gagne pas une fortune grâce au blog... :) Par contre, c’est bien par ce bais que j’ai commencé à avoir de plus en plus d’élèves désirant apprendre le français avec moi par Skype. Je n’imaginais pas une possibilité de travail comme celle-ci et pourtant, cela devient bien réel : je viens de quitter mon travail alimentaire pour pouvoir me concentrer entièrement sur les cours, car cela devenait invivable de tout concilier. J’ai donc choisi de faire ce que j’aime vraiment et je vais bientôt me mettre à mon compte!

Saint-Thégonnec

Daję upust kreatywności.

Od dziecka lubiłam pisać, cieszę się więc, że mam okazję i motywację, by robić to regularnie na blogu oraz współpracując z portalem "Blogerzy ze świata", który jest rodzajem internetowego magazynu. A połączenie słowa z obrazem jest jeszcze ciekawsze!

Je réponds à mon besoin de créativité.

Depuis toute petite, j’aimais écrire et c’est agréable de pouvoir le faire régulièrement sachant qu’il y a quand même quelques personnes qui le lisent ! Et puis le fait de s’exprimer à travers les mots, mais aussi à travers les images.

Połknęłam fotograficznego bakcyla.

Wcześniej lubiłam co prawda robić zdjęcia, ale nic poza tym. Teraz fotografię odbieram jako jeden ze sposobów na wyrażenie siebie, uważam, ze zdjęcia filtrowane są przez naszą wrażliwość. Wychodząc domu, bez aparatu czuję się jak bez ręki. Fotografując, tracę poczucie czasu, jestem w innym świecie i sprawia mi to ogromną frajdę. Kto wie, może kiedyś uda mi się tym zająć bardziej profesjonalnie?

J’ai découvert ma nouvelle passion: la photo.

Avant, j’aimais prendre des photos, mais rien de plus. Maintenant, la photographie est devenue un moyen d’expression pour moi, je pense que les photos ne montrent pas que les objets ou les paysages qu’on immortalise, mais aussi notre sensibilité. En sortant de la maison sans appareil, je ressens un vrai manque et en prenant des photos, je suis dans mon monde, bien contente, en dehors du temps. Qui sait, peut-être qu’un jour je pourrai le faire au niveau professionnel ?

Audierne

Nauczyłam się nowych rzeczy.

Rok temu nie miałam zielonego pojęcia o blogosferze od technicznej strony, nigdy wcześniej nie obrabiałam zdjęć. Wciąż wiele przede mną, ale dziś podchodzę do tego już bez stresu i obaw, ze sobie nie poradzę, bo takie wątpliwości towarzyszyły mi przed założeniem strony.

J’ai appris de nouvelles choses.

Il y a un an, je ne savais pas du tout comment m’y prendre pour créer un blog ni comment retravailler les photos. Je sais que je pourrai bien progresser encore, mais à mon rythme et avec du plaisir, sans ce stress ni ces craintes que j’éprouvais au départ.

Podsumowując: dużo mówi się dziś o tym, że blog jest świetnym sposobem na zarabianie. Ja bezpośrednio z bloga nie zarobiłam ani złotówki, ale to, jak odmienił moje życie, jest dużo cenniejsze a wręcz bezcenne. Uśmiecham się więc dziś szeroko i DZIĘKUJĘ, że jesteście ze mną!

En bref, on parle parfois aujourd’hui que tenir un blog, c’est une bonne manière de bien gagner sa vie. Moi, je n’ai gagné même pas un centime directement par le blog, mais j’ai gagné quelque chose de beaucoup plus précieux et même d’inestimable, car ma vie a pris toute une autre tournure que je n’imaginais même pas quand j’écrivais le premier billet. Je vous envoie donc un grand sourire aujourd’hui et je vous dis un grand MERCI d’être là avec moi !

picture by Olivier