Locronan, perełka Bretanii / Locronan, une perle bretonne

Doczekaliście się: dziś pokażę Wam w całej okazałości Locronan, czyli jedno z najpiękniejszych miasteczek nie tylko w Bretanii, ale i we Francji. Na kolejnych zdjęciach możecie pobawić się w odnajdywanie szczegółów, które zamieściłam ostatnio na blogu (pojawia się dziś na nowo większość z nich). Nazwa miasteczka pochodzi od imienia ‘Ronan’, który był mnichem irlandzkiego pochodzenia i śladem wielu współbraci w tamtym czasie, przybył ewangelizować Bretanię, prawdopodobnie w VI lub VII wieku n.e. „Loc” zaś oznacza w języku bretońskim pustelnię, tak więc Locronan to miejsce, w którym Ronan (uznany w bretońskiej tradycji za świętego) osiedlił się jako pustelnik.

Je vous ai fait attendre un peu, mais là, je vais vous montrer Locronan (primé deuxième village préféré des Français cette année) dans toute sa splendeur. Si vous avez envie, vous pouvez vous amuser à retrouver les détails que je vous ai montrés récemment : ils réapparaissent en partie sur les nouvelles photos. Le nom du village vient de l’ermite Ronan, le moine irlandais qui est probablement venu en Bretagne en VI ou VIIème siècle comme évangelisateur : c’était le cas de beucoup d'Irlandais de sa vocation à l’époque. Pour terminer l'explication du toponyme, 'Loc' signife l'ermitage.

Być może domy z granitu, który jest w Bretanii podstawowym surowcem budowlanym, wydadzą Wam się nieco przygnębiające. Z drugiej strony jednak nadaje on pewien unikalny klimat i pamiętajcie też, że wiele zależy od światła: w słońcu wrażenie wszechobecnej szarości nieco maleje. Co ciekawe, wiele osób kojarzy to miasteczko ze średniowieczem, a tak naprawdę większość budynków pochodzi z XVII/XVIII wieku. Nie zmienia to jednak faktu, że w Locronan mamy wrażenie, że czas się zatrzymał, a wygląd miasteczka jest wyjątkowo spójny, dzięki czemu posłużyło ono za scenerię wielu filmów, których akcja toczy się w przeszłości.

Les bâtiments tout en granit risquent de vous paraître un peu tristes, mais croyez-moi que c’est aussi une question de lumière: avec un peu de soleil, cette matière si répondue en Bretagne dévoile son charme. A Locronan, on dirait que le temps s’est arrêté. Pourtant, contrairement à ce qu’on pourrait penser, le décor n’est pas médiéval : il remonte à XVII-XVIIIème siècle en majorité. L’architecture est très cohérente et bien conservée dans l’esprit d’époque et c'est pour cela qu'on y a souvent tourné des films.

To naprawdę niewielka miejscowość, ruch turystyczny skupia się wokół rynku. Jest przy nim usytuowany sporych rozmiarów kościół, górujący nad całą okolicą a w kamienicach mieszczą się butiki, atelier artystów i restauracje. Zwróćcie uwagę na to, że do kościoła są dwa wejścia i właściwie wygląda to, jakby jeden, mniejszy kościół był przyklejony do drugiego. Wynika to z tego, że kapliczka faktycznie została dobudowana później.

Le village est vraiment petit et le flot touristique reste concentré autour de la place principale avec ses boutiques, restaurants et ateliers des artistes dans les rues avoisinantes. L’église saint Ronan domine la place et les environs avec sa tour imposante. Regardez l’entrée de l’église : on dirait qu’il y a deux porches et même deux églises accolées une à l’autre ! L’impression n’est pas fausse : la chapelle a été rajoutée plus tard.

Zabiorę Was jeszcze z powrotem na spacer po malowniczych uliczkach Locronan, ale najpierw oddalimy się trochę na łono natury, która jest tu na wyciągnięcie ręki. Nie wszyscy turyści o tym wiedzą, dzięki czemu możemy odetchnąć od tłumów przechadzających się po rynku. Wokół Locronan były kiedyś pola lnu, którego uprawa przyczyniła się w znacznym stopniu do wzbogacenia mieszkańców Bretanii i rozkwitu regionu między XV a XVII wiekiem.

 

On va encore revenir dans les ruelles de Locronan, mais faisons d’abord une pause dans la nature. Elle se trouve ici à deux pas du village, mais tous les touristes ne le savent pas (ou bien ils ne sont pas attirés par cet aspect de la visite) et grâce à cela, nous retrouvons du calme. Autour de Locronan, il y avaient autrefois des champs de lin, une des ressources naturelles les plus importantes dans l’histoire de la Bretagne, qui a contribué à l’essor de la région entre XVème et XVIIème siècle.

Schodząc ścieżką w dół, docieramy do kapliczki Notre-Dame de Bonne Nouvelle, czyli Matki Boskiej Dobrej Nowiny.
En descendant le chemin, on parvient à la chapelle Notre-Dame de Bonne Nouvelle.

Pokażę Wam jeszcze kilka zdjęć z miasteczka, bo mimo jego niewielkich rozmiarów jest co fotografować.

On revient au village, car malgré sa petite taille, il y a beaucoup d’endroits à photographier.

Wyjeżdżając z Locronan, natrafiamy na.. kolejną kapliczkę! Tym razem nazywa się ona Ar Sonj, co możemy z bretońskiego przetłumaczyć na ‘kaplicę wspomnień’.

En partant de Locronan, on aperçoit... une autre chappelle. Celle-ci s’appelle Ar Sonj (‘chapelle des souvenirs’). On peut y admirer aussi un beau panorama.

Jak Wam się podobało wirtualne zwiedzanie? Zachęciłam Was do zobaczenia Locronan na własne oczy? A może ktoś z Was już tu był?

J’espère que vous avez apprécié cette visite virtuelle. Avez-vous envie de voir Locronan en vrai ? Ou le connaissez-vous peut-être déjà ?