W poszukiwaniu skarbów / La quête aux trésors (Concarneau, la Ville Close)

Concarneau znane jest głównie z powodu Ville Close (dosłownie: „zamknięte miasto”) oraz licznych plaż okalających miasto. To wystarczy, by ściągnąć latem tłumy turystów i kilka dni temu wyraźnie czułam, że sezon już się w tym roku zaczął. Musiałam uzbroić się w cierpliwość : co chwilę ktoś wchodził mi w kadr. ;)

Concarneau est connu notamment grâce à la Ville Close et à ses plages. C’est une des destinations les plus populaires du Sud-Finistère et en m’y promenant il y a quelques jours, j’ai pu constater que les touristes étaient bien arrivés. Il m’a fallu de la patience pour prendre des photos et ne pas avoir de têtes dessus ! ;)

Ville Close to dzieło Vaubana (wspominałam Wam o jego fortyfikacjach tu i tu) i z pewnością starówka w takim wydaniu jest warta odwiedzenia. Jakie skarby kryje w sobie to kamienne miasteczko-forteca?

Ville Close est une œuvre de Vauban (je vous ai déjà parlé de ses fortifications ici et là) et une telle version de la vieille ville mérite sûrement le détour. Quels trésors nous cache cet endroit protégé de ses murs bien épais ?

Pierwszy raz odwiedziłam to miejsce trzy lata temu, późnym letnim wieczorem. Ujęło mnie wtedy swoją tajemniczością, która niestety w ciągu dnia wyparowuje.

J’ai visité cet endroit pour la première fois il y a trois ans. C’était tard en soirée et l’ambiance mystérieuse qui y régnait alors m’a beaucoup plu. Malheureusement, je trouve qu’elle s’évapore en journée.

Za murami kryją się głównie sklepy (ze słodyczami, pamiątkami, ubraniami), restauracje i kawiarnie. Ja wolałam skupić na detalach i starałam szukać tego, co mniej oczywiste.

On y découvre avant tout des boutiques avec des souvenirs, confiseries, vêtements… aussi bien que les cafés et les restaurants. Moi, j’ai cherché de jolis détails et essayé de regarder au delà de ce qui s’impose au premier coup d’œil.

Pogoda tego dnia zdecydowanie nie zachęcała do spróbowania kouign amann (z bretońskiego „maślane ciastko”), deseru, który najlepiej smakuje podawany na ciepło i należy do najlepszych, ale i najcięższych lokalnych specjałów. Zresztą jest to przysmak wywodzący się z Douarnenez i najlepiej próbować go właśnie tam.

Le temps ce jour-ci n’encourageait pas à prendre un kouign amman (‘gâteau au beurre’) qui devrait être servi tiède et qui fait partie des meilleures, mais aussi des plus lourdes pâtisseries bretonnes. D’ailleurs, si c’est la spécialité de Douarnenez, autant la goûter là-bas !

Na koniec mam do Was małą prośbę. Planuję praktyczny wpis dla osób wybierających się do Francji na wakacje. Jeśli coś szczególnie Was interesuje lub macie konkretne pytania, dajcie proszę znać.

Avez-vous déjà visité la Ville Close? Quelles étaient vos impressions ?