Wyspy Bretanii: Molène / Les îles bretonnes: Molène

Molène to naprawdę niewielka wyspa, którą można obejść, spacerując wzdłuż linii brzegowej, w godzinę. Po raz pierwszy byłam tam miesiąc temu, pokazywałam Wam już zdjęcia z niezwykłego zachodu słońca, jaki był naszym udziałem. Jednak w ciągu dnia również nie można było narzekać na widoki, a niezwykle intensywne barwy jeszcze dodały im uroku.

Molène est une toute petite île: selon les indications, vous en faites le tour en environ une heure. J’y étais pour la première fois début octobre, je vous ai déjà montré les photos d’un magnifique coucher de soleil qu’on a eu le plaisir de voir sur l’île. Mais il faut avouer que dans la journée, les panoramas étaient superbes aussi et les couleurs intenses n’ont fait que renforcer ces belles impressions.

Nie ma tu może wielu obiektów nadających się do typowego zwiedzania, ale panuje spokój i prawdziwie sielska atmosfera. Co prawda ma się wrażenie, że każdy przechodzień spotkany w ‘centrum', bacznie się nam przygląda (bo pewnie tak jest), ale ma to swoje uzasadnienie– podejrzewam, że poza sezonem turystycznym przybysze z zewnątrz są tu rzadko widziani.

Il n’y a peut-être pas beaucoup d’endroits qu’on peut visiter dans le sens stricte du terme, en revanche, l’ambiance est idyllique et agréablement calme. En été, ça doit bouger plus, mais en dehors de cette période, les locaux ne doivent pas croiser grand monde dans le bourg, ce qui se ressent d’ailleurs : j’ai senti des regards curieux sur moi. En même temps, les Polonais ne viennent sans doute pas sur l’île tous les jours non plus.

Bardzo spodobał mi się piękny widok na wyspę naprzeciw, Ouessant, dużo większą i bardziej znaną niż Molène - prezentowała się całkiem okazale. W bretońskich wyspach podoba mi się to, że oddalając się od lądu, doświadczamy kawałka innego świata. Czas biegnie tu inaczej, a natura jest na wyciągnięcie ręki w każdym zakątku wyspy.

J’ai beaucoup aimé la vue sur Ouessant, l’île voisine de Molène, beaucoup plus grande et plus connue que sa petite sœur. Ce que j’aime sur les îles bretonnes, c’est le dépaysement garanti, sans trop s’éloigner du continent. On peut y goûter à un autre monde, voir une façon différente de vivre. On peut prendre son temps et être en communion avec la nature dans chaque coin de l’île.

Mimo że ogólnie rzecz biorąc, domy na wyspie nie są szczególnie fotogeniczne, jest kilka wyjątków. Pokażę Wam więcej następnym razem, zdjęć z dwóch wypadów było za dużo na jeden wpis, będę Wam więc dawkować tę przyjemność.

En règle générale, je ne trouve pas les maisons sur Molène très photogéniques, mais il y a de jolies exceptions. Je vous en montrerai plus la prochaine fois, car lors de mes deux escapades sur Molène, j’ai rapporté trop de photos pour tout vous montrer tout de suite.

Na koniec rzut oka na port. Uwielbiam taki intensywny kolor wody, sprawia, że krajobrazy wyglądają jak z pocztówki, prawda?

Pour terminer, jetons un coup d’œil sur le port. J’aime beaucoup la couleur si intense de l’eau, on dirait des cartes postales, non ?