Kolory Alzacji / Les couleurs d’Alsace

W przetwaniu ponurych jesiennych dni (niestety zbliża się listopad, brrr !) pomaga mi terapia kolorem. Spoglądam na pocztówki, stojące na biblioteczce i wiszące na ścianach oraz zdjęcia z podróży, które staram się choć raz na jakiś czas wywoływać i wieszać w różnych miejscach. Przywołują dobre wspomnienia i dzięki nim zanurzam się na chwilę w marzeniach o kolejnych wyjazdach.

Ce qui m’aide à survivre les journées moroses d’automne (surtout avec le mois de novembre à l’approche…), c’est la chromathérapie. Je jette un coup d’œil sur les cartes postales sur la bibliothѐque et sur les photos que j’essaie de développer de temps à autre et que j’accroche dans de différents endroits. Elles me rappellent de bons souvenirs et me font plonger dans les rêves des voyages à venir.

Jednym z najbardziej kolorowych miejsc, jakie miałam okazję odwiedzić, jest Alzacja. Ten piekny region Francji, położony na przeciwległym do Bretanii krańcu kraju, ma z nią zaskakująco dużo wspólnego. Być może dlatego tak mi się tam podobało.

L’un des endroits les plus colorés que j’ai eu la chance de visiter est l’Alsace. Malgré la distance géographique de la Bretagne, je trouve que les deux régions ont pas mal de choses en commun. C’est peut-être d’ailleurs pour cela que j’ai tellement apprécié ce coin.

Chętnie wracam myślami do malowniczych alzackich miasteczek jak z bajki. Ach, te małe, czarujące miasteczka na trasie szlaku winnego, z widoczną z daleka wieżą kościoła, położone u stóp gór na zboczach których rosną dorodne krzewy winogron. Nie wiadomo, w którą stronę patrzeć, mnóstwo detali walczy o naszą uwagę i przykuwa wzrok : okiennice, kwiaty, latarenki, szyldy. Alzację miałam okazję odwiedzić dwukrotnie, wiosną i latem, jednak region jest atrakcyjny o każdej porze roku. Słynie może nawet przede wszystkim ze swoich zimowych atrakcji. Alzackie jarmarki bożonarodzeniowe są znane i cenione w całej Francji.

C’est avec plaisir que je repense aux villages d’Alsace, pittoresques à souhait. Ces beaux villages sur la route du vin, avec la tour d’église visible de loin, situés au pied des montagnes couvertes par la vigne. On ne sait pas où donner de la tête, il y a autant de détails qui attirent l’œil : les volets, les fleurs, les lanternes, les enseignes. J’ai eu l’occasion d’aller deux fois en Alsace, une fois au printemps et l’autre en été, mais je sais que la région est particuliѐrement connue pour le charme de ses marchés de Noël réputés à l’échelle nationale. 

Ostatnio za sprawą Izy, autorki bloga Moja Alzacja, zanurzyłam się w baśniowym świecie zimowej Alzacji. Muszę przyznać, że wydaje się on niezwykle klimatyczny i czarujący. Iza wydała niedawno przewodnik ‘Moja Zimowa Alzacja’ i poprosiła mnie, żebym podzieliła się z Wami moją opinią na jego temat, co z przyjemnością czynię.

J’ai récemment découvert un peu plus cet univers féerique de l’Alsace hivernale grâce au guide de la région publiée par une blogueuse polonaise qui tient le blog ‘Moja Alzacja’ (Mon Alsace) Iza m’a demandé si c’éetait possible de partager mon opinion avec les lecteurs et je le fais, mais comme le guide n’est disponible qu’en polonais, je ne vais pas décrire les détails en français. Sachez en tout cas que c’est un beau travail, voilà pourquoi je tenais à en parler sur le blog. Si quelqu’un parmi vous a déjà eu le plaisir de découvrir l’Alsace en hiver, je serais ravie de connaître votre retour.

To prawdziwa gratka dla fanów Francji- szczegółowe informacje o regionie, z punktu widzenia zakochanej w nim mieszkanki, wszystko pięknie ‘podane na tacy’- nic, tylko drukować, pakować się i jechać !

Przede wszystkim, widać, ze ten elektroniczny przewodnik został dogłębnie przemyślany. Dzieli się na trzy części: praktyczną, turystyczną oraz kulturowo-językową, a całość stanowi kompletne kompendium wiedzy o regionie. Iza wspomina również o leżących rzut beretem od Alzacji atrakcyjnych miejscach w Niemczech i w Szwajcarii. Mimo że sporo miejsca poświęcone jest tytułowym zimowym atrakcjom (w tym również dla dzieci), pozycja powinna być przydatna także dla turystów, którzy planują wyjazd w te rejony Francji o innej porze roku. Wiele informacji jest bowiem uniwersalnych.

W części kulturowo-językowej szczególnie podoba mi omówienie symboli Alzacji, na które trafia się na każdym kroku podczas pobytu w okolicy. Nie mogło też oczywiście zabraknąć opisu typowych dla regionu dań i trunków. Słowniczek z pewnością przyda się osobom, które nie władają francuskim. Część praktyczna pozwoli lepiej przygotować się do wyjazdu (pod kątem transportu, organizacji nolegów itp.) i ułatwi pobyt, np. pod kątem zakupów, pomysłów na prezent czy w przypadku problemów zdrowotnych. Bardzo podoba mi się przemycanie w treści ‘Mojej zimowej Alzacji’ informacji związanych z savoir-vivre- autorka podpowie Wam na przykład, jak zachować się na degustacji wina- oraz tłumaczenie różnic kulturowych w przystępny i ciekawy sposób.

Przewodnik, oprócz dopracowanej warstwy merytorycznej i dobrego pióra, wyróżnia się na tle estetycznym. Jest przejrzysty i przepięknie zilustrowany. Przyznaję, że jako wielbicielce fotografii trochę brakowało mi zdjęć (chociaż jest ich kilkanaście na końcu części turystycznej), jednak jak najbardziej rozumiem tok myślenia autorki- miało być przede wszystkim praktycznie pod kątem wydruku.

Ogromnie gratuluję Izie przewodnika. Widać, że włożyla w niego mnóstwo pracy i efekt jest według mnie fantastyczny. Prywatnie podziwam ją podwójnie wiedząc, że przygotowała tę publikację jako młoda mama. ‘Moją zimową Alzaję’ możecie kupić tutaj, w pakiecie podstawowym albo rozszerzonym (VIP), z bardzo pomysłowymi dodatkami, które uuatrakcyjnią Waszą podróż i zmobilizują do spisania wspomnień. Wypad do Alzacji to może być świetny sposób na dodanie kolorów zimie. 

Na koniec mam dla Was miłą niespodziankę. Dzięku uprzejmości Izy mam dla Was konkurs, w którym do wygrania są trzy przewodniki: jeden w wersji VIP (nagroda główna) i dwa w wersji podstawowej. Aby wziąć udział w konkursie, wystarczy w komentarzu pod tym wpisem odpowiedzieć na pytanie: “Dlaczego chciałbyś/chciałabyś pojechać do Alzacji?”. Najciekawsze moim zdaniem odpowiedzi nagrodzę przewodnikiem. Konkurs trwa do 29. października (niedziela) do północy. Powodzenia!

Wyniki konkursu :

Dziękuję serdecznie wszystkim Czytelnikom za udział w konkursie.

Przewodnik w wersji VIP powędruje do Oli (Aleksandra Rorot).

Przewodnik w wersji podstawowej otrzymają Polka Frankofilka (kamapota) i Marlena Kawczyńska.

Gratulacje, miłego czytania !

Bardzo proszę zwyciężczynie o kontakt mailowy na bretonissime@gmail.com, bo tylko Ola podała kontaktowy adres mailowy.

PS. Na zdjeciach jest Colmar, Eguisheim i Riquewihr – to ostatnie miasteczko poleciła nam do zwiedzania, notabene, Iza.

PS. Sur les photos il y a Colmar, Eguisheim et Riquewihr. Pour la visite du dernier, on a d’ailleurs suivi la recommandation d’Iza, auteure du guide.