Za co tak lubię swoją pracę? / Pourquoi j’aime tant mon travail?

Witajcie w Nowym Roku! Wszystkiego dobrego! Od stycznia sporo zmian w naszej rodzinie: Milan poszedł do przedszkola a ja wróciłam do pracy. Urlop macierzyński we Francji do długich nie należy: Vigo ma teraz zaledwie 2,5 miesiąca, ale na szczęście dzięki temu, że mamy elastyczny tryb pracy wciąż jest z nami w domu -  nie musi spędzać całych dni w żłobku lub u niani jak większość jego francuskich rówieśników.

Coucou à nouveau en 2020! Bonne année! Le mois de janvier apporte beaucoup de changements dans notre famille: Milan a fait sa rentrée en maternelle et moi, je reprends le travail parce que mon congé de maternité pour Vigo a touché à sa fin. Je me considère chanceuse de pouvoir le garder encore à la maison avec nous, grâce à notre mode de travail un peu particulier.

Bardzo cieszyłam się na wznowienie lekcji, bo praca przez kilka godzin dziennie i jednocześnie dużo czasu dla rodziny to dla mnie idealne rozwiązanie - potrzebuję odskoczni od dziecięcych spraw, kontaktu z dorosłymi i kawałka swojego świata. Uważam też, że zajmowanie się “tylko” domem i dziećmi jest bardziej męczące niż praca zawodowa i jestem naprawdę pełna podziwu dla osób, które są same cały dzień z maluchami.

J'étais très contente de reprendre mes cours, car le fait de travailler pendant quelques heures par jour et d’avoir en même temps beaucoup de temps pour la vie de famille, c’est ce qui me convient le plus. J’ai besoin d’être en contact avec des adultes, d’avoir mon univers à moi qui change un peu de toutes les tâches que je fais en tant que maman.  Et puis, honnêtement, je trouve que c’est plus fatiguant de s’occuper des enfants et des tâches ménagères toute la journée que d’avoir une activité professionnelle. Chapeau à toutes les personnes qui gardent leurs enfants chez eux et ne font ‘que ça’! 

Pewnie większość z Was wie, że na co dzień udzielamy wraz z mężem lekcji francuskiego przez Skype. W zawodzie, który niestety nie cieszy się ani w Polsce, ani we Francji jakimś szczególnym społecznym uznaniem i dla wielu studentów czy absolwentów filologii jawi się raczej jako zło konieczne niż spełnienie marzeń, my - na przekór obiegowym opiniom - odnaleźliśmy spełnienie. Chciałabym Wam dziś opowiedzieć, co sprawia, że lubię pracę nauczyciela. Tak na marginesie – w artykule będą się przewijały zdjęcia z noworocznego spaceru po Landerneau, więcej o tej bretońskiej miejscowości i jej charakterystycznym zabudowanym moście przeczytacie w tym wpisie.

Certains d’entre vous le savent sans doute, d’autres pas: avec mon mari, on est indépendants et on donne des cours de français langue étrangère en ligne, via Skype. Le métier d’enseignant, qui n’a pas forcément bonne presse (ni en Pologne, ni en France) et qui ne fait pas vraiment rêver les jeunes, pour la plupart, est pourtant une source de joie et d'épanouissement pour nous. Je voulais partager aujourd’hui avec vous ce qui me plaît dans mon travail. Et, accessoirement, je vais aussi vous montrer quelques photos de notre récente balade à Landerneau. Pour apprendre plus sur cette ville et sur son célèbre pont habité, rendez-vous ici !

Na wstępie chcę zaznaczyć, że nauczanie indywidualne dorosłych (czyli to, czym my się zajmujemy) i praca w murach tradycyjnej szkoły to zupełnie inny świat. Naszych uczniów nikt nie przymusza do wysiedzenia w szkolnej ławce i nauki języka, na którym być może nieszczególnie im zależy, tylko sami się z nami kontaktują. Motywacja jest więc zazwyczaj zupełnie inna (i większa ;) ).

Pour commencer, je trouve que les cours individuels avec des personnes adultes (ce que nous proposons, donc) et le travail dans une école ‘traditionnelle’ sont des choses très différentes et nous en sommes conscients. Le point de départ n’est pas du tout le même: ce sont les élèves qui prennent l’initiative de nous contacter, la décision d’apprendre le français leur appartient ce qui n’est pas toujours le cas à l'école. Logiquement, nos étudiants sont donc plus motivés.

1.      Przekazywanie pasji.

Pewnie brzmi to dość banalnie, ale naprawdę doceniam to, że mogę zarazić inne osoby moim entuzjazmem do francuskiego, do odkrywania jego tajników i ciekawostek.

La transmission d’une passion.

Cela sonne sans doute un brin banal, mais j'apprécie vraiment la possibilité de transmettre aux autres mon enthousiasme concernant la langue française, de donner envie d’approfondir ses nuances et subtilités. 

2.      Poczucie sensu.

Obserwowanie postępów moich uczniów to dla mnie źródło satysfakcji. Lubię pracować z osobami zupełnie początkującym, bo gdy po jakimś czasie widzę, jak władają językiem, w którym do niedawna nie znali ani słowa, ogarnia mnie wielka radość i duma.

Lubię też udowadniać, że francuski wcale nie jest aż tak straszny, jak go malują i wyjaśniać zawiłości gramatyki, ale też tłumaczyć kontekst kulturowy. Mam poczucie, że wiedza zdobyta na lekcja przydaje się moim uczniom (w większości mieszkającym za granicą) w codziennym życiu, że jest im potrzebna. Jeśli przy okazji możemy wspierać się w doświadczeniu emigracji, to jest to kolejna wartość dodana.

Już od jakiegoś czasu coraz częściej myślę też o różnych aspektach etycznych życia zawodowego i cieszę się, że nie mam w pracy dylematów moralnych np.takich, że firma, w której pracuję postępuje niezgodnie z moimi wartościami. Spójność między tym, kim jestem a czym się zajmuję jest dla mnie istotna.

Le sentiment de faire quelque chose qui a du sens.

J’aime observer les progrès de mes élèves. Cela me fait plaisir de travailler avec de grands débutants et de constater après un certain temps la maîtrise qu’ils ont déjà acquise de cette langue qui leur était complètement inconnue au départ. 

J’apprécie également de prouver aux autres que le français n’est pas si ‘terrible’ que l’on dit, en éclaircissant les difficultés de grammaire et en expliquant le contexte culturel. Je sais que les connaissances que je transmets à mes élèves leur sont utiles dans la vie. La majorité d’entre eux habite dans des pays francophones et a besoin du français au quotidien. Et si, en dehors de cela, on peut se soutenir dans notre vécu de l’expatriation, c’est un plus.

Cela fait un moment aussi que je réfléchis aux divers aspects éthiques de la vie professionnelle et je suis vraiment heureuse de ne pas devoir me confronter à certains dilemmes d’ordre moral. Je pense par exemple à une situation ou l’entreprise pour laquelle je travaillerais entreprendrait des actions contraires à mes valeurs. La cohérence entre ce que je suis et ce que je fais a beaucoup d’importance pour moi.

3.      Kontakt z ludźmi.

Bez wątpienia jestem osobą stworzoną do pracy z ludźmi. Jakie to ogromne szczęście, że nie wychodząc z domu, mogę codziennie rozmawiać z moimi uczniami! Oczywiście spotkania w cztery oczy są jeszcze lepsze, ale w naszej sytuacji niemożliwe. 

Myślę, że nauczyciel daje podczas zajęć dużo z siebie drugiej osobie. Jednak po lekcji nie czuję spadku energii, wręcz przeciwnie - kontakt międzyludzki napędza mnie do działania. 

Przy okazji ciekawostka - nie wiem, czy to wciąż aktualne, ale “za moich czasów” na studiach dało sie wyczuć, ze wiele osób aspirowalo do zawodu tłumacza, uchodzącego za prestiżowy (w przeciwieństwie do roli nauczyciela). Ja natomiast dość szybko zdałam sobie sprawę, że spędzanie długich godzin w towarzystwie słowników i komputera to nie jest moje marzenie. Zdecydowana większość moich znajomych, absolwentów filologii, pracuje dziś w korporacjach a język jest narzędziem ich pracy biurowej. Wyglądają w większości na zadowolonych, ale ja nigdy nie czułam chęci podążania tą drogą.

Le relationnel.

Sans aucun doute, il me faut travailler au contact des autres. Si je pouvais voir mes élèves en vrai, ce serait encore mieux, mais comme dans notre situation ce n’est pas faisable, c’est déjà vraiment appréciable d’échanger avec eux sur Internet.

Je pense que le prof donne beaucoup de sa personne lors du cours, mais cela ne me fait pas ressentir de baisse d'énergie par la suite. Au contraire, je me sens boostée!

Une petite anecdote au passage: je ne sais pas si c’est toujours d'actualité, mais quand j'étais étudiante, beaucoup de personnes désiraient exercer le métier de traducteur, perçu comme ‘prestigieux’ (contrairement à celui de prof). Quant à moi, j’ai assez vite réalisé que ce n'était pas mon rêve de passer mes journées de travail dans la seule compagnie des dictionnaires et de l’ordinateur. Aujourd’hui, la plupart de mes camarades de l'université travaillent dans des multinationales et les langues étrangères leur servent d’outil dans le travail de bureau. En général, ils semblent contents de ce qu’ils font, mais de mon côté, je n’ai jamais ressenti l’envie d’emprunter ce chemin.

4.      Ciągła nauka.

Mam takie nastawienie, że lekcje języka obcego to nie jest wykład, tylko dialog, wzajemna komunikacja - zatem i ja mogę się czegoś nauczyć od moich uczniów! I tak właśnie się dzieje. Nie nudzi mi się powtarzanie tych samych reguł i zasad - mam duże pokłady cierpliwości a poza tym z każdą osobą wygląda to trochę inaczej. Każdy zwraca uwagę na coś innego, zadaje inne pytania choć oczywiście istnieją też wątpliwości, które się często powtarzają. Pytania zadawane przez uczniów zmuszają mnie czasem do spojrzenia na “problem” z innej perspektywy, zastanowienia, czasem wytłumaczenia jakiegoś zagadnienia w zupełnie inny niż dotychczas sposób. To nie pozwala popaść w rutynę.

Oprócz aspektów czysto językowych, które mnie rozwijają (jak poznawanie nowego słownictwa związanego z zainteresowaniami ucznia lub branżą, w której pracuje), podczas lekcji często dowiaduję się wielu ciekawostek z codziennego życia za granicą. Takie “smaczki” czy indywidualne obserwacje i przemyślenia na temat różnic kulturowych to dla mnie fascynujące zagadnienia oraz wspaniały pretekst do dyskusji jak i własnej refleksji.

L’apprentissage en continu.

Selon ma manière de voir les choses, les cours de langue étrangère, ce n’est pas un cours magistral, mais un échange. Je peux donc très bien apprendre quelque chose de mes élèves, moi aussi, et cela m’arrive d’ailleurs tout le temps! Je ne me lasse pas d’expliquer les mêmes règles tout le temps. D’une part, j’ai beaucoup de patience et d’autre part, je trouve que ça change d’une personne à l’autre. Chacun est interpelé par autre chose, pose des questions différentes même si, évidemment, certains soucis de grammaire sont bien récurrents. Les questions posées par les élèves me font réfléchir, me font voir le ‘problème’ sous un autre angle et m'amènent parfois à expliquer des choses d’une autre manière que je le faisais jusque-là. Cela me permet d’éviter la routine! 

Et mis à part les questions purement linguistiques qui m’enrichissent (et qui sont liées, par exemple, aux centres d'intérêts de l'élève ou à son domaine de travail), j’apprends également beaucoup de choses sur la vie quotidienne dans divers pays. Ces observations individuelles et les observations concernant les différences culturelles me fascinent et constituent de bons prétextes aussi bien pour la discussion pendant le cours que pour ma réflexion propre après celui-ci.

5.      Elastyczność. 

Praca w takiej, a nie innej formule pomaga mi też zachować w życiu równowagę (albo chociaż do niej dążyć, bo wiadomo, raz wychodzi lepiej, raz gorzej) i łączyć życie zawodowe z rodzinnym.

La flexibilité.

Le fait de travailler de cette manière me permet de garder l'équilibre (ou, au moins, essayer de le faire au mieux) et de concilier la vie professionnelle et personnelle.

Oczywiście nie wszystko jest różowe, minusy pracy jako nauczyciel-freelancer to choćby brak płatnego urlopu i trudności z “przyznaniem sobie” wakacji, pewna niestabilność, niepewność (związane choćby z brakiem stałej pensji czy zmienną ilością lekcji) czy niestandardowe godziny pracy (trudno uniknąć pracy wieczorami, bo to właśnie wtedy większość uczniów ma czas na zajęcia), ale wychodzę z założenia, że nie ma idealnego rozwiązania i cieszę się, że znalazłam takie, dzięki któremu dzień pracy zaczynam z uśmiechem. W dodatku na emigracji a to przecież podwójne wyzwanie!

Pour compléter l’image, je dois dire que tout n’est pas rose dans notre activité. Ce qui est plus difficile, c’est le manque de congés payés (et le problème de s’autoriser de vraies vacances), une certaine instabilité, insécurité (le nombre de cours varie et le salaire aussi), les horaires décalés (il est presque impossible d'éviter de travailler le soir, car c’est à ce moment-là que les élèves sont disponibles, pour la plupart), mais je me dis qu’il n’y a pas de solution idéale. Je me réjouis d’en avoir trouvé une qui me procure autant de joie, d’autant plus que pour une expatriée, ce n'était vraiment pas gagné d’avance.

PS. Tak się składa, że w ostatnich miesiącach dwie zaprzyjaźnione blogerki “przemaglowały” mnie w zakresie nauki języka francuskiego i moich metod pracy. Jeśli te tematy Was interesują, to zapraszam:

-na bloga Moja Alzacja, gdzie opowiadam, co jest dla mnie najważniejsze w prowadzeniu lekcji, jaka jest moja misja i dlaczego nie zawsze wysławianie się w poprawny gramatycznie sposób wystarczy, by odbiorca nas zrozumiał i byśmy zrobili dobre wrażenie.

-na bloga Emigrantka, gdzie udzielam konkretnych, sprawdzonych rad pomagających w efektywnej nauce oraz rozprawiam się z mitem głoszącym, że francuski jest trudny.

A jeśli masz ochotę uczyć się języka ze mna lub z Olivierem, napisz maila na bretonissime@gmail.com