Francuskie śniadanie/ Le petit-déjeuner en France

Jeśli zastanawiacie się, czym śniadanie wielkanocne we Francji różni się od codziennego, odpowiedź jest prosta: niczym. Uroczystym świątecznym posiłkiem jest bowiem obiad, przed którym – z racji jego obfitości - lepiej zjeść rano jak najmniej. Nie jest to jednak problem, bo Francuzi przyzwyczajeni są do dość lekkiego śniadania.

Cette année, j’ai passé mes premières fêtes de Pâques en France et j’ai découvert que le petit-déjeuner de dimanche n’avait rien de différent par rapport à celui d’ordinaire. En Pologne, la fête de Pâques commence dès le matin (ce qui n’empêche pas de bien manger par la suite !), avec notamment des œufs, des saucisses cuites à l’eau et plusieurs sortes de gâteaux. Déjà la veille, samedi saint, tout cela est mis dans une petite corbeille et amené à l’église par les enfants pour faire bénir la nourriture par un prêtre. Mais, en dehors des fêtes, qu’est-ce qui différencie le repas matinal polonais du français ?

Dzień zaczyna się tutaj zawsze na słodko. Napojem królującym na stołach jest kawa, zazwyczaj podawana w ogromnych, półlitrowych kubko-miskach. Alternatywą dla niej jest czekolada na gorąco (ładnie brzmi, ale to najzwyklejsze kakao- nie dajcie się na to nabrać w kawiarniach, licząc na prawdziwa, gęstą czekoladę na gorąco!) za to Francuzów popijających rano herbatę widuje się raczej rzadko. Do tego szklanka soku owocowego – najczęściej pomarańczowego, koniecznie 100%. A co do jedzenia? Kawałek bagietki z masłem i dżemem lub miodem. Dzieci często pałaszują kanapki z nutellą lub czekoladowe płatki z mlekiem. Niektórzy zamiast bagietki (którą we Francji nazywa się chlebem), jedzą sucharki, maczając je w kawie, co akurat dla mnie stanowi niezbyt apetyczny widok. Od czasu do czasu (kiedyś najczęściej w niedzielę) je się rano słynne croissant albo pain au chocolat, czyli wypieki z ciasta francuskiego, których różne rodzaje kryją się pod wspólną nazwą viennoisseries. Warta polecenia jest brioche -okrągła bułeczka z pierwszego zdjęcia - czyli coś między chałką a maślaną bułką, zazwyczaj bardzo dobra. Jak już spróbujecie tradycyjnych rogalików, polecam skusić się na croissant aux amandes (z migdałowym nadzieniem), który jest dużo mniej znany, a naprawdę pyszny, z tym, że syci od razu na pół dnia.

Je savais depuis longtemps qu’en France on prenait des petits-déjeuners sucrés. La surprise, c’était d’abord la taille des bols (nous, on prend le café plutôt dans un mug) et puis le fait qu’on se passe souvent d’assiette pour prendre le repas matinal. En Pologne, on prend un repas plus consistant le matin, avec du pain, du beurre, du jambon, du fromage, des œufs (durs, brouillés ou à la coque). Comme accompagnement, une boisson chaude :  du thé ou du café. L’hiver, on prend souvent notre thé avec du miel et une rondelle de citron. En général, le petit-déjeuner est varié : on le prend parfois sucré (céréales, yaourts,fruits), parfois salé ou un mix des deux (par exemple : deux tartines salées et une sucrée pour finir), au gré des envies. Je l’impression que les Français restent plus fidèles que nous à leur routine matinale et, ce qui est sûr, leur petit-déjeuner est moins copieux, mais cela s’explique : en Pologne, on déjeune plus tard, on a donc intérêt à bien manger au réveil.

                                                                       Source: www.lefournildecyrille.com

Oczywiście zdarzało mi się widzieć małe „innowacje” w porannych posiłkach, na przykład w postaci owoców lub jogurtu, jednak zauważyłam, że wiele osób pozostaje wiernym swoim śniadaniowym zwyczajom i prawie codzienne je to samo, zmieniając ewentualnie rodzaj konfitury. O ile kuchnia francuska jest bardzo różnorodna i często wyrafinowana, o tyle w kwestii śniadań króluje prostota i powtarzalność. Nie wiem, jak Wy się na to zapatrujecie, ale ja lubię zróżnicowane posiłki, przez co, kiedy zdarzało się, że przez miesiąc lub dwa byłam skazana rano na bagietkę z dżemem, to nie mogłam już na nią patrzeć. Zwłaszcza że po takim śniadaniu szybko robię się na nowo głodna- na szczęście we Francji obiad je się bardzo wcześnie, koło południa. I to będzie temat na dłuższą kulinarną rozprawę! Niedługo wyjaśnię Wam też, co jest typowo bretońskim akcentem w klasycznym francuskim śniadaniu. Tymczasem jestem ciekawa, czy mieliście już okazję jeść we Francji śniadanie i jakie były Wasze wrażenia? Na zakończenie ciekawostka: opisane wyżej śniadanie we Francji bardzo rzadko podaje się na talerzu. Zazwyczaj serwowane jest na jednorazowych serwetkach, a w domu - bezpośrednio na stole czy obrusie.

J’aime bien les petit-déjeuners à la française, mais je vous avoue que je ne pourrais pas manger de cette manière-là tous les jours. Quand j’étais nourrie-logée en France, au bout de quelques semaines, j’avais du mal avec toujours la même chose le matin : pain-beurre-confiture. Je ne veux pas tomber dans les clichés et je sais que les Français varient aussi leur petit-déjeuner et que cela dépend des goûts de chacun. Mon mari, par exemple, a été très content de manger salé le matin en Pologne. Et vous, quelles sont vos expériences là-dessus ?

P.S. Je me suis dit que comme le croissant et le pain au chocolat ont déjà une rénomée internationale, autant montrer sur les photos une brioche et un croissant aux amandes, pas forcément connus en Pologne (ce qui est dommage !).