Ouessant, niebieskie detale i mgła / Ouessant, des détails bleus et de la brume

Aż chciałoby się napisać: chciałam dobrze, wyszło jak zawsze. Przed wyjazdem na urlop przygotowałam sobie zdjęcia do kilku nowych postów (zamiast spokojnie się pakować) i bardzo chciałam regularnie publikować wpisy w lipcu. Jak już dotarłam na Teneryfę, sama siebie zganiłam w duchu za te plany: przecież nie spędzę wakacji przed komputerem! Stąd też rzadsze publikacje, ale wierzę, że mnie zrozumiecie. Mój wyjazd powoli dobiega końca, wracam dziś więc myślami do Bretanii, do mojej ukochanej wyspy Ouessant, którą – jak sądzę po Waszych reakcjach – polubiliście tak jak ja. Oprócz skał spowitych mgłą, fotografowałam podczas mojego spaceru kamienne domy i niebieskie detale.

J'avais vraiment de bonnes intentions: avant mon départ en vacances, j'avais tout anticipé. Plutôt que de préparer tranquillement mes affaires, je m'occupais des photos pour les articles suivants, car je souhaitais écrire régulièrement en juillet. En arrivant sur Ténérife, j'ai vite changé d'avis: je me voyais mal passer mes vacances devant l'écran, d'où les publications plus rares, mais je compte sur votre compréhension. Mon congé arrivant à sa fin, j'ai repense à la Bretagne, à l'Ile d'Ouessant à laquelle je suis très attachée et je crois que vous l'aimez aussi, en me basant sur vos réactions à mon premier billet de cet endroit. A part les rochers dans la brume, j'ai photographié ce jour-ci les jolies maisons en pierre et mes détails bleus favoris.

Gdy teraz przeglądam te zdjęcia, odczuwam mimowolne wrażenie chłodu, jednak nic bardziej mylnego: pamiętam, że tamtego dnia powietrze było ciężkie i duszne. Czasem przeklinam w duchu bretoński wiatr, chciałabym od niego odpocząć. Jednak gdy go rzeczywiście nie ma, od razu mi go dotkliwie brakuje – tutaj powietrze musi wirować, pachnieć oceanem, orzeźwiać.

En feuilletant ces photos maintenant, je ressens sans le vouloir une sensation de fraîcheur, mais c'est trompeur: je me rappelle très bien combien il faisait lourd ce jour-ci. J'avoue que parfois j'en ai marre du vent en Bretagne (en habitant à la côte, j'en ai une bonne dose quotidienne), j'aimerais un peu de répit. Paradoxe: dès que le vent disparaît le temps d'un jour, il me manque instantanément. Il faut du mouvement de l'air en Bretagne, de la fraîcheur marine qui vivifie...

Bez dalszych opisów zapraszam Was na dalszą część wirtualnego spaceru po tej pięknej, nieco tajemniczej wyspie.

Sans plus de descriptions, je vous laisse continuer la balade virtuelle sur cette île si belle et un peu mystérieuse.