La Côte Sauvage o zachodzie słońca / Le coucher de soleil sur la Côte Sauvage

Jeśli zachód słońca nad morzem kojarzy Wam się z banałem lub z nieco kiczowatymi pocztówkami, zapraszam nad ocean. La Côte Sauvage (Dzikie Wybrzeże) na południu Bretanii nada się idealnie.

Si vous associez un coucher de soleil à quelque chose d’un peu banal ou kitsch comme certaines cartes postales, laissez vous détromper par l’océan et ses charmes. La Côte Sauvage de la Presqu’île de Quiberon me paraît un bon endroit pour vous montrer la beauté d’un coucher de soleil breton.

Na szlaku spotkamy zapewne kilka osób chętnych do obserwacji przyrody, ale jeśli wybierzecie się tam na przykład pod koniec października, jak ja rok temu, tłumów raczej nie będzie.

Vous croiserez peut-être quelques personnes admirant en même temps que vous le beau panorama, mais ne craignez pas la foule, surtout si vous vous y rendez, comme moi l’année dernière, fin octobre et en fin d’après-midi.

Skały pokryte złotą poświatą były naprawdę zjawiskowe. Jednak w ciągu dnia również prezentują się pięknie, o czym możecie przekonać się tutaj.

J’ai trouvé les rochers couverts d’un voile doré absolument magnifiques, mais pendant la journée, ils sont également très beaux (pour les curieux, rendez-vous ici).

Na deser jeszcze trochę pasteli. Jedno popołudnie nad wybrzeżem, a tyle wrażeń. Słona bryza na ustach, płuca pełne jodu, uśmiech nie schodzący z twarzy. Wyobraźcie sobie, jak zdrowym, mocnym snem śpi się po takim kilkugodzinnym spacerze. Kto wybiera się tam ze mną następnym razem?

Et pour finir en beauté, un peu de tons pastels encore. Une après-midi, trois ambiances différentes, le plein de iode dans le poumons, le sel des embruns sur les lèvres, le sourire sur le visage. La Bretagne, c’est du bonheur. Et qu’est-ce qu’on dort bien après une telle balade ! Qui veut y aller avec moi une prochaine fois ?

Dla tych, którzy już się szykują do wyjazdu, mała pomoc w postaci mapy:

Et pour ceux qui songent déjà à y aller, une petite carte: