Morlaix

Słyszeliście kiedyś o Morlaix? W Bretanii jest sporo pięknych i znanych miast (wystarczy wymienić dla przykładu Saint-Malo, Quimper, Vannes, Rennes, Dinan) i mam wrażenie, że Morlaix jest przy nich trochę niedoceniane, ginie w tłumie i przegrywa z bardziej znanymi konkurentami. Tymczasem to bardzo przyjemne miasto i zachęcam, by je odwiedzić, będąc w okolicy.

Peut-être que je me trompe, mais j’ai l’impression que la ville de Morlaix n’est pas appréciée à sa juste valeur et qu’elle est beaucoup moins connue que les autres villes bretonnes. Pourtant, c’est un endroit fort agréable qui dispose de plusieurs atouts et qui mérite le détour.

Warto wpaść choć na kilka godzin, chociaż Morlaix może stanowić także świetną bazę wypadową do zwiedzania bliższej i dalszej okolicy przez kilka dni. Nad ocean jest stąd rzut beretem, z pobliskiego Roscoff można też popłynąć na wyspę Batz, a w głębi lądu- zwiedzić unikatowe zabytki sztuki sakralnej, les enclos paroissiaux (zepoły parafialne) oraz przepiękny las Huelgoat. Ze względu na położenie miasta, można również zatrzymać się w Morlaix po zwiedzaniu Côtes d’Armor (np.Wybrzeża Różowego Granitu, przylądka Cap Fréhel, wyspy Bréhat) i przed zapuszczeniem się na koniec świata, by odkrywać najdalej wysunięte zakątki Finistѐre takie jak np. La Pointe Saint-Mathieu, Le Conquet czy Porspoder. Tak tylko podrzucam kilka pomysłó na zwiedzanie, wariantów jest oczywiście więcej.

Si vous êtes pressé, vous pouvez y passer ne serait-ce que quelques heures et si vous avez plus de temps, pourquoi ne pas s’y arrêter pour quelques jours ? La ville est trѐs bien située et elle constitue un excellent point de départ pour des excursions plus ou moins lointaines. C’est juste à côté de la mer, l’Ile de Batz n’est pas loin non plus, et côté terre, on peut découvrir les enclos paroissiaux et la belle forêt d’Huelgoat. Et puis pourquoi ne pas faire une escale à Morlaix après avoir visité les Côtes d’Armor (par exemple : La Côte de Granit Rose, le Cap Fréhel, l’Ile de Bréhat) et avant d’attaquer le bout du monde avec, entre autres, la Pointe Saint-Mathieu, Le Conquet ou Porspoder ? C’est juste une idée de séjour parmi bien d’autres.

Na razie zapraszam Was na wirtualną wycieczkę. Zacznijmy od swoistego symbolu miasta, wiaduktu kolejowego (le Viaduc) wybudowanego w XIX wieku, którego wysokość naprawdę robi wrażenie! Jadąc pociągiem przez Morlaix, zawsze podziwam piękny widok roztaczający się z samej góry. Można zresztą na wiadukt wejść – co bardzo polecam – i stamtąd podziwiać panoramę miasta. Co prawda najwyższy poziom jest niedostępny dla zwiedzajacych, ale już to ‘pierwsze piętro’ wystarczy, by zobaczyć miasto z zupełnie innej persektywy, bardzo fotogenicznej.

Pour le moment, revenons à notre star du jour. On va commencer ce petit tour virtuel par le Viaduc, le symbole de la ville. Il date du XIXѐme siѐcle et sa hauteur reste trѐs impressionnante. Quand je passe en train par Morlaix, je suis toujours admirative du beau panorama dont on peut se régaler de là-haut. On peut d’ailleurs y grimper et bien que l’étage supérieur ne soit pas accessible aux piétons, la vue du niveau inférieur est déjà très belle. Le fait de prendre de la hauteur permet de découvrir la ville autrement et cette perspective est en prime particulièrement photogénique.

Morlaix odwiedziliśmy ponownie, po kilkuletniej przerwie, latem zeszłego roku i mimo tego, że sierpień to szczyt sezonu, nie było tłumów. Dla mnie to duży plus! Zwiedzaliśmy w mój ulubiony sposób, celowo ‘gubiąc się’ w labiryncie uliczek, skręcając w niepozorne zaułki, nie spiesząc się przy tym i spokojnie szukając ciekawych detali.

On est retournés à Morlaix l’été dernier, aprѐs y être passés quelques années auparavant. C’était au début du mois d’août, en pleine haute saison, donc, mais il n’y avait pas de foules. Pour moi, c’est un plus ! On a visité la cité comme j’aime : en flânant tranquillement dans les rues, en tournant dans les petites venelles improbables à la recherche de petits détails intéressants.

Starówka jest oczywiście piękna i kolorowa.

La vieille ville est évidemment charmante et pleine de couleurs.

Dla wielbicieli historii oraz wszystkich tych, których intrygują nadgryzione zębem czasu domy, mam dobre wieści. W Morlaix drzwi do jednego z nich, prawdziwej perełki, która została wspaniale odrestaurowana, są otwarte. Warto uchylić je tym bardziej, że tutejsze ‘maisons à pondalez’ (pondalez to nazwa charakterystycznej klatki schodowej) z XVI wieku mają unikatową budowę. Z bliska miałam okazję podziwać jedynie wewnętrzny dziedziniec ze schodami -faktycznie imponujący i dający wyobrażenie o całości - bo nasza chęć zwiedzania pechowo przypadła na przerwę obiadową - ale resztę widziałam kiedyś w reportażu. Dla zainteresowanych znalazłam krótkie wideo na YouTube (po francusku), z którego dowiecie się nieco więcej o tym rodzaju domów.

Le vieux Morlaix cache aussi un joyau d’architecture qui devrait intéresser les amateurs d’histoire, mais pas seulement. On peut en effet y visiter la Maison à pondalez (qui est un type d’escalier qu’on ne trouve qu’ici) qui date de XVѐme siѐcle et a été restaurée à merveille. Malheureusement, je n’en ai vu que la cour intérieure et le fameux escalier, effectivement impressionnant, car on y est arrivés juste avant la fermeture de midi. Je sais à quoi ressemble le reste car je l’ai vu un jour dans une émission. Si vous avez également envie d’en savoir plus, je vous ai trouvé une courte vidéo sur YouTube sur le sujet.

Inna atrakcja Morlaix to jego przestrzenne rozplanowanie. Może dla mieszkańców jets to mniej wygodne, ale ja z perspektywy turysty bardzo lubię miasta o sporych różnicach poziomów, gdzie można wspinać się po stromych uliczkach i podziwiać później widoki z góry jako nagrodę. W wielu bretońskich miastach chodzi się co chwilę w górę i w dół, ale w Morlaix te różnice wysokości są naprawdę spore.

Un autre atout de Morlaix, c’est la configuration de la ville. Le dénivelé est sans doute moins pratique pour les locaux, mais du point de vue d’une touriste, cela rajoute du charme à la ville. Ce n’est pas rare dans les villes bretonnes de grimper et descendre les rues, mais ici la balade est plus sportive qu’ailleurs. En revanche, les panoramas qui nous attendent en haut constituent une bonne récompense pour cet effort !